Kiekje
 
 
 
«  Aflevering 236: Over Turkse erekwesties en zingende travestieten  »
 

Plinia was bij Aleona om naar het songfestival te kijken. Suna was er ook en het gesprek ging over Ohran Pamuk die de Nobelprijs heeft gewonnen, de vermoorde Turkse journalist Dink en de heisa over de erkenning van de Armeense volkerenmoord.

 
 
 
Gepubliceerd: 13-05-09. Vond plaats op: 13-05-07. Tags:  artiesten ; genocide ; identiteit ; mensenrechten ; moord ; oorlog ; politiek buitenland ; vrijheid van meningsuiting ;
 
Uitreiking Nobelprijs aan Ohran Pamuk Hrant Dink Nicolas Sarkozy Nebahat Albayrak Wouter Bos
 
 
 
 
 
Over Turkse erekwesties en zingende travestieten (Integrale tekst)

Gisterenavond ben ik bij Aleona geweest om naar het Eurovisie songfestival te kijken. Aleona is helemaal weg van Verka Serduchka, de zingend travestiet uit Oekraïne waarvan iedereen verwacht had dat die zou winnen. Suna was er ook. Die was een beetje boos op me, omdat ik nog steeds dat boek van Ohran Pamuk niet heb teruggegeven. Ze wist niet meer aan wie ze het had uitgeleend. Dat kan ik natuurlijk ook niet ruiken! Ik heb maar niet verteld dat ik het nog niet helemaal uit heb. Ze is in ieder geval opgelucht dat het weer terecht is.
Pamuk heeft in oktober de Nobelprijs voor de literatuur gewonnen. Terecht, want hij durft in zijn boeken toch onderwerpen aan de orde te stellen die heel gevoelig liggen in Turkije. Sneeuw, het boek dat ik van Suna heb geleend, gaat over de Turkse identiteit en de schizofrenie van de Turkse cultuur. Meer heb ik nog niet gelezen van hem, maar volgens Suna gaat zijn andere werk ook over de eeuwige spagaat van Turkije tussen het christelijk-geseculariseerde Westen en de Oosterse islam. Pamuk is een van de weinigen die zich heeft durven uitspreken over de Turkse volkerenmoord op de Armeniërs in 1915 en 1916. Dat is geen kattenpis in Turkije en hij heeft zich dan ook voor de rechtbank moeten verantwoorden wegens mogelijke bezoedeling van de de Turkse identiteit. Hij is uiteindelijk vrijgesproken.
Bijzonder is dat Pamuk nu zelf het object van de Turkse dualiteit is geworden. Aan de ene kant zijn de Turken namelijk verschrikkelijk trots op zijn Nobelprijs, maar aan de andere kant haten ze hem vanwege zijn uitgesproken standpunten inzake de Armenië-kwestie. Pamuk gebruikt zijn bijzondere positie nu om door te strijden tegen de wet die belediging van de identiteit strafbaar stelt. Zeker nu Hrant Dink, een Turkse journalist, in januari is vermoord. Suna vertelde dat ze Dink wel eens heeft ontmoet in Istanbul. Volgens haar was het een aardige man die als Turk van Armeense afkomst juist probeerde om de twee bevolkingsgroepen wat dichter bij elkaar te brengen. Maar hij kon het niet goed doen, men wantrouwde hem van allebei de kanten. Ze vermoeden dat hij in opdracht is vermoord door ultra-nationalisten, maar volgens Pamuk is iedereen die Dink als vijand van Turkije heeft verklaard schuldig aan zijn dood.
Suna was wel somber over de toetreding van Turkije bij Europa. Zeker nu Sarkozy verkozen is als president van Frankrijk. Hij is een fervent tegenstander van het Turkse lidmaatschap en dit soort toestanden helpen natuurlijk niet.
Frappant is trouwens dat op de dag dat Ohran Pamuk de Nobelprijs kreeg er in Frankrijk een wet is aangenomen die het ontkennen van de genocide van de Turken op de Armeniërs strafbaar stelt. 45.000 euro boete en een jaar gevangenisstraf kun je er krijgen! Ook dat zal niet helpen bij de onderhandelingen over de toetreding.
In Nederland lag in dezelfde tijd Nebahat Albayrak, de running mate van Wouter Bos, zwaar onder vuur over dezelfde kwestie. Nadat bij het CDA drie politici waren weggevallen omdat ze weigerden de genocide te erkennen, werd Albayrak nu gedwongen om kleur te bekennen. Heel vervelend voor haar en de PvdA, want door Albayrak zijn de Turken bij de gemeenteraadsverkiezingen massaal op de PvdA gaan stemmen. Na veel politiek wikken en wegen heeft ze uiteindelijk gezegd dat het terecht is dat de massamoord op de Armeniërs genocide genoemd wordt, maar met de slappe toevoeging dat Turkije het recht heeft om het gebruik van de term genocide te bestrijden. Dit heeft de PvdA bij de Tweede Kamerverkiezingen in november de das om gedaan.
Suna werd daar nog kwaad over toen ze erover vertelde. Natuurlijk is het vreselijk wat er in indertijd gebeurd is, maar ze vraagt zich af waarom er nu perse een semantische discussie gevoerd moet worden over hoe je zo’n moordpartij noemt. Turkije heeft destijds schuld bekend en inmiddels opnieuw toegegeven dat er een volkerenmoord heeft plaats gevonden maar het woord genocide ligt daar gewoon erg gevoelig. Wees daar voorlopig tevreden mee en maak je liever druk over het feit dat er in Turkije geen vrije discussie gevoerd kan worden over het onderwerp. Zelfs Suna vindt dat Turkije pas lid kan worden van de EU als de Turken volledige vrijheid van meningsuiting hebben. Zij blijft in ieder geval op de PvdA stemmen.
Het werd in ieder geval een latertje en Servië, of all people, heeft het songfestival gewonnen.