Kiekje
 
 
 
«  Aflevering 235: Over Franse verkiezingen en misplaatste onderscheidingen  »
 

Plinia gaat met Felix naar de dodenherdenking op de Waalsdorpervlakte. Ze raken na afloop in gesprek met Amal die daar samen met anderen aandacht vraagt voor de doden van Srebrenica.

 
 
 
Gepubliceerd: 04-05-09. Vond plaats op: 04-05-07. Tags:  Balkanoorlogen ; Bosnië ; demonstraties en rellen ; Frankrijk ; genocide ; politiek buitenland ; Servië ; Tweede Wereldoorlog ; verkiezingen ;
 
Verkiezingen in Frankrijk Huldiging van Duchtbat III Rosalyn Higgins Adolf Hitler Ratko Mladić
 
 
 
 
 
Over Franse verkiezingen en misplaatste onderscheidingen (Integrale tekst)

Vanavond zijn Felix en ik naar de Dodenherdenking geweest op de Waalsdorpervlakte. Wat was het warm! Het heeft al weken niet geregend en de zon heeft de hele dag staan branden in de duinen. Ik was blij dat ik een fles water bij me had.
Toen we terugliepen naar de auto kwamen stond er een groep mensen met spandoeken met namen erop langs de route. Ik herkende direct Amal, die uit Bosnië afkomstige kunstenares die ik indertijd bij Suna heb ontmoet. Ze zou vorig jaar ook met die Amnesty-tentoonstelling meedoen, maar de dood van Milosevic gooide toen roet in het eten. We hebben even met haar gesproken. Ze oogde nog even breekbaar, maar ze straalde nu wel vechtlust uit. Amal vertelde dat ze deze dodenherdenking hebben aangegrepen om middels een stil protest aandacht te vragen voor de vergeten doden van Srebrencia.
Ze is bezig met een project over de Srebrenica-speldjes. Dat de Duchtbatters in december die insignes kregen was een regelrechte klap in haar gezicht en dat van alle andere nabestaanden van de slachtoffers. Ik kan me daar alles bij voorstellen. Onderscheidingen passen bij helden en moedig gedrag, niet bij mannen die passief hebben toegekeken hoe meer dan 8000 moslimmannen en -jongens naar de slachtbank werden afgevoerd. Ik weet het, het ligt genuanceerder, maar het is zo schrijnend dat de door de VN aangeboden veiligheid slechts schijn was. Hoe kun je dan ooit nog iemand vertrouwen? Amal kan zich moeilijk voorstellen dat de Dutchbatters zo’n speldje willen hebben en dat was de reden voor haar om daar juist iets mee te doen.
Twee maanden geleden heeft ze nog een zware klap te verwerken gekregen toen het Internationaal Gerechtshof in Den Haag uitspraak heeft gedaan dat Servië niet schuldig is aan genocide. Het zou niet bewezen zijn! Daar is blijkbaar zoiets als een Wannsee-document voor nodig, dat was de schriftelijke verklaring van de Endlosung, vernietiging van de Europese Joden. Een heel klein pleistertje op de wonde is dat er wel sprake was van genocide in Srebrenica. Daar kan Servië echter strikt genomen niet verantwoordelijk voor worden gesteld want dat was een zaak van Mladic. Dat lijkt me een goede reden voor Servië om nu eindelijk die oorlogsmisdadiger eens uit te leveren.
Amal en ik hebben email-adressen uitgewisseld. Ik ben echt razend benieuwd naar haar speldjesproject.
Nu gauw naar bed, want morgen gaan we naar Parijs. Hopelijk wint Segolène Royal de verkiezingen want als die populistische Sarkozy op het Elysee komt breekt volgens mij de pleuris uit in Frankrijk en daar heb ik helemaal geen zin.