Het is 1 september 2011
Kijk! Dit is de grote kanshebber om onze toekomstige woning te worden. Wat vind je ervan? Ik weet het, het is niet heel bijzonder, maar zie je dat uitzicht erachter? Echt schitterend. En het ligt aan de rand van een leuk Frans dorpje tegenover het bos. We hadden eerst het moderne buurhuis met zwembad op het oog dat ook te koop staat. Kijk, geweldig toch? Maar we zijn enorm geschrokken van de vraagprijs. Toen kwam de makelaar met dit huisje. Het is wel klein, maar met een slimme verbouwing kunnen we er best wat van maken. Felix is ook om, met name is hij erg gecharmeerd van de regio. Nou helpt het ook dat we gisteren zo’n leuke avond hebben gehad in Avallon. We aten in hetzelfde Libische restaurantje waar ik begin april ook met Helen ben geweest. De ober, ik weet inmiddels dat hij Mahmud heet en dat hij eigenaar is van het restaurant, herkende me nog en vroeg of we onze helikopter terug hadden gekregen nu Gaddafi verdwenen is. Hij vond het jammer dat ik er niet vorige week was, want toen heeft hij een feestavond gegeven ter ere van de verovering van Tripoli. Hij draagt nog steeds een zwarte broek, een groen overhemd en een rood sjaaltje om zijn nek, de kleuren van de rebellen. Hoewel er in twee Libische steden nog heftig gevochten wordt is hij, waarschijnlijk terecht, heel optimistisch over de overwinning. Dan zal Libië na 42 jaar bevrijd zijn van Moammar Gaddafi. Jammer alleen, dat le roi cochon zelf zoek is, dat maakt de triomf toch net een beetje minder glansrijk. Maar ze zullen hem wel pakken denkt Mahmud, nu er meer dan ‚n miljoen op zijn hoofd staat, dead or alive. Mahmud was erg onder de indruk van Sarkozy, die volgens hem zo’n belangrijke rol gespeeld heeft bij de bevrijding van zijn land en zijn mensen. Ik vertelde hem maar niet dat dat puur eigenbelang was. De financiële belangen in Libië zijn nu eenmaal heel groot en Frankrijk hoopt vanzelfsprekend op een grote economische beloning voor zijn steun aan de rebellen. Die rebellen zijn natuurlijk de nieuwe oliesjeiks en iedereen, ook de landen die tegen de NAVO-acties waren, dringen zich naar voren om bij hen in de gunst te komen. Denk maar niet dat we in Syrië zullen ingrijpen. Die verschrikkelijke Assad is bezig om zijn eigen volk uit te moorden maar de westerse belangen zijn daar veel minder groot. Maar je hoeft niet alles te zeggen, dat bederft de pret maar.
Mahmud vond het erg leuk dat ik was terug gekomen en toen ik vertelde dat we misschien in de buurt kwamen wonen nodigde hij ons na de maaltijd uit voor een drankje in zijn privé-vertrekken boven het restaurant zodat we kennis konden maken met zijn vrouw Aya. Die werkt als cultureel attaché in Parijs en promoot Franse culturele projecten in het buitenland. Het is niet te geloven, maar ze kende Mariko Peters van Groen Links uit de tijd dat ze in Afghanistan werkte op de Franse ambassade. Mariko zat daar ook in 2005 en had een zelfde soort functie. Ze hebben nog steeds contact, zodoende wist ze van de precaire situatie waarin Mariko deze maand verzeild was geraakt. Die ontvoeringszaak met die kinderen deed ze af als onzin, maar ze denkt dat er in de beschuldiging van belangenverstrengeling wel een bron van waarheid schuitlt. Ze herinnert zich dat Mariko indertijd erg verliefd was op die man, waar ze nu overigens mee getrouwd is. Ayo scharrelde zelfs nog een fotootje op. Ze denkt wel dat Mariko er beter aan had gedaan om de subsidie-aanvraag voor de theaterworkshops die haar aanstaande had ingediend naar een ander door te schuiven. Net als de Fransen hebben de Nederlanders een strenge gedragscode voor integriteit en dus moet alle schijn van belangenverstrengeling worden vermeden. Ze vond het wel een beetje dom van Mariko, maar ze gelooft toch niet dat er opzet in het spel was.
Aya was erg geïnteresseerd in het project over de Nederlandse identiteit waar ik voor gevraagd ben en vind dat ik het zeker moet gaan doen. Ik ben er nog niet uit. Felix vindt ook dat ik het moet doen. Hij zegt dat het belangrijk is omdat hysterisch besef van ons landje de inburgering van nieuwe Nederlanders zal bevorderen en de identiteit van autochtone Nederlanders zal versterken, maar dat geloof ik niet. Ik denk niet dat hysterische kennis als maatschappelijk bindmiddel kan functioneren. Maar aan de andere kant denk ik wel dat het zinvol is dat de Nederlanders zich bewust worden van de nationale hysterie waar ze deel van uit maken. Het stemt tot nadenken en nadenken is beter dan je onderbuikgevoelens achterna lopen. Je kunt beter op je ratio vertrouwen dan op beeldvorming in de media. Ah, daar is Felix. Ik ben benieuwd of hij nog wat wijzer is geworden van die makelaar. Ik hou je op de hoogte.