Kiekje
 
 
 
afbeelding afbeelding
«  Aflevering 78: Over goede voornemens en mislukte ruimtemissies  »
 
Manon en Felix wandelen in het besneeuwde bos en komen Guus tegen die hen uitnodigt voor de thee. Hij vertelt dat hij met zijn broer Mark op vakantie had willen gaan, maar dat Mark niet kon vanwege de landing van Beagle 2, die uiteindelijk verloren is gegaan. Ze zouden naar Sharm el-Sheikh gaan, waar nu net een vliegtuig is neergestort.

“Verdorie, hebben we eindelijk zo’n prachtige dag met sneeuw en dan vergeet ik mijn fototoestel.” Zegt Manon tegen Felix, die met kleine stijve pasjes naast haar loopt.
“Kijk je wel uit,” Felix kijkt bezorgd naar de platgetrapte sneeuw, “het is hier spekglad.”
“Ik heb mijn stevige schoenen aan.” Manon slaat met de rode plastic werpstok tegen de zool van haar schoen.
“Zelfs dan kun je in deze vieze bende onderuit gaan.” Moppert Felix.
“Vieze bende? Kijk nou eens om je heen.” Ze staan stil en kijken naar de wereld om hen heen die compleet veranderd is in een grafisch lijnenspel. Wollige watten bedekken de takken van de bomen en de lucht is gevuld met stilte. “Dit is echt uitzonderlijk. Sneeuw, zon en geen wind. Stom dat ik die camera niet mee genomen heb.”
“Dat weten we nou wel. We gaan hem echt niet halen. Bovendien gaan we zo weer terug, want ik loop helemaal niet lekker met die rug.”
“Nog een klein eindje.” Manon schopt wat sneeuw omhoog waar Bobbe enthousiast naar hapt. Haar snuitje is helemaal wit en er liggen grote sneeuwvlokken op haar zwarte truitje. Ze wandelen nog een stukje verder, de sneeuw kraakt zachtjes onder hun schoenen.
“Boooobbbe!” Bobbe blijft bij dit geluid stokstijf staan, haar oortjes recht omhoog.
“Wie is dat?” Manon tuurt in de verte en knijpt haar ogen tot spleetjes.
“Volgens mij is het Guus.” Felix fronst zijn wenkbrauwen. “Daar heb ik helemaal geen zin in.”
“Te laat.” Zegt Manon als ze ziet dat Bobbe begint te kwispelen en op de man in de camelkleurige jas toeloopt.
“Manon, Felix, de beste wensen.” Guus geeft Felix een hand en omhelst Manon, nadat hij Bobbe uitgebreid begroet heeft.
“Gelukkig Nieuwjaar, Guus.” Manon kust haar vriend op beide wangen. “Ik hoop dat dit jaar voor jou de start van een nieuw leven is.”
“Een jaar van vooruit kijken.” Zegt Felix. “Niet omkijken.”
“Ik weet het niet, hoor jongens. Ik heb Go wel erg gemist op Oudejaarsavond.”
“Je bent toch niet alleen geweest?”
“Nee, ik was uitgenodigd bij een vriendje.” Guus bukt zich en tilt Bobbe op. “Best gezellig, hoor, maar je realiseert je toch weer extra wat je nu allemaal mist.” Hij zucht. “Maar volgens Go hoort dat allemaal bij ons karma.”
“Hè?”
“Daar kwam ze de laatste keer weer mee. Go gelooft dat wij samen in een vorig leven iets niet hebben afgemaakt. Daarom moesten wij elkaar in dit leven weer treffen en afmaken wat toen niet is gelukt.”
“Gelooft Go dat?” Manon is oprecht verbaasd. “Daar heb ik haar nog nooit over gehoord.”
“Het is iets antroposofisch.” Bobbe heeft zich op de camelkleurige arm genesteld en kijkt tevreden omhoog. “Het schijnt dat ze een periode van twintig jaar met mij moest volbrengen en dat is nu afgelopen. Nu is ze vrij om te doen wat ze wil.”
“Wat een onzin.” Felix schudt geërgerd zijn hoofd.
“Ja, vertel jij het haar. Go gelooft er heilig in en dan kun je praten als Brugman, maar dat heeft geen enkele zin.”
“Nee, dat heeft dan geen enkele zin.” Manon kent haar vriendin. “Dus jullie breuk was in feite een self-forfilling prophecy.”
“Zo zou je het kunnen noemen. Als je iets in je hoofd hebt gezet, kun je daar natuurlijk ook op gaan aansturen.”.
“Zo ken ik Go helemaal niet.”
“Ik ook niet. Ik begin me steeds meer af te vragen of ik Go eigenlijk wel ken. En dat idee maakt me intens verdrietig.”
“Kom op, Guus.” Zegt Felix ongeduldig. “Het is nu eenmaal zo en je moet er toch het beste van zien te maken.”
“Hè, Fé.” Manon fronst haar wenkbrauwen.
“Nee, Felix heeft wel gelijk, Manon. Dit...” Guus recht zijn rug en maakt een gebaar naar de witte wereld om hen heen, “is in ieder geval een prachtig begin van het nieuwe jaar.” Hij wijst naar de besneeuwde, horizontale takken van een omgevallen boom. Vermenigvuldigd in de spiegelgladde vijver vormen ze samen met de verticale bomen grillig rasterpatroon tegen de goudgele achtergrond, die wordt veroorzaakt door het lage zonlicht.
“Zullen we gezellig even een kopje thee gaan drinken bij mij thuis?” Zijn ogen bedelen om wat extra aandacht.
“Gezellig.” Manon knikt en hoort Felix diep zuchten.

“Misschien moet je eens op reis, Guus.” Manon kijkt om zich heen in het sombere appartement. “Zonnige oorden, warme stranden enzo.”
“Ik had plannen om rond de kerst met mijn broertje op reis te gaan.” Guus zet voorzichtig het houten dienblad met de zilveren theepot tussen Manon en Felix in. “Maar het ging niet door dat gedoe met die Marslander.”
“Was Mark erg teleurgesteld dat de landing mislukt is?”
“Enorm.” Guus knikt. “Vooral omdat iedereen verwachtte dat het met die Beagle 2 wel zou gaan lukken. Mark heeft tot en met Nieuwjaarsdag in Darmstadt gezeten bij de ESA om te wachten op een levensteken.”
“Het zag er toch veelbelovend uit.”
“De landing schijnt altijd het grootste probleem te zijn. Er moet in zes minuten tijd afgeremd worden van twintigduizend kilometer per uur tot nul. Ga daar maar eens aan.”
“Het is de Amerikanen wèl gelukt.” Zegt Felix. “Hun Spirit is vandaag op Mars geland.”
“Dat had ik nog niet gehoord.” Guus kijkt hem geïnteresseerd aan. “Wat een schitterend nieuws voor de NASA. Nou ja, die hadden ook wel weer eens een succesje nodig.”
“Het was wel spannend want na de landing duurde het nog een poosje voordat het eerste signaal doorkwam. Maar hij is precies op de plek geland waar ze hem wilden hebben. In die krater. Dat is toch wel verschrikkelijk knap.”
“Wat zal je broer de pest in hebben.”
“Nee, zo werkt dat niet met die wetenschappers, Manon. Het is natuurlijk jammer voor de ESA, maar aan de andere kant denk ik dat ze blij zijn dat een van de twee missies gelukt is. En ze hebben in ieder geval wel hun Mars Express in een baan om Mars zitten.”
“Er valt nou in ieder geval niet veel te onderzoeken nu. Dus kunnen jullie fijn op reis.”
“Dat zal wel volgend jaar worden. Achteraf ben ik er niet zo rouwig om dat het niet is doorgegaan, want Mark wilde gaan duiken bij Sharm el-Sheik. En daar is nu net vannacht dat vliegtuig neergestort in de Rode Zee. Geen overlevenden.”
“Jakkie.” Manon rilt. Een neergestort vliegtuig grijpt haar altijd aan.
“Er waren iets van honderdvijftig mensen aan boord. Voornamelijk Franse toeristen. Het vliegtuig was onderweg van Sharm el-Sheikh naar Cairo.”
“Het zou een aanslag kunnen zijn.” Oppert Manon.
“Ben je gek, dat is puur after nine-eleven hype.” Guus schenkt thee uit de zilveren theepot in de fijne porseleinen kopjes. “Ik wilde graag naar Azië. Dat duiken zegt mij niets. Maar Mark vond dat te ver.”
“Jij bent toch eigenlijk degene die niet van verre reizen houdt?” Manon kijkt hem verbaasd aan.
“Ja, maar een vriend van mij is in Thailand geweest en was zo enthousiast. Ik wil het toch eens proberen. Misschien volgend jaar. Dat is mijn goede voornemen voor dit jaar. Wat zijn jou goede voornemens, Felix?” Guus houdt hem een schaaltje met kerstkoekjes voor. “Ik kan ze aanraden, maar pas op je gebit. Ze zijn erg hard.”
“Ik doe niet aan goede voornemens.” Felix pakt een koekje. “In ieder geval niet met het begin van een nieuw jaar. Goede voornemens komen als de tijd daar rijp voor is.”
“En jij?” Guus kijkt Manon vragend aan.
“Ik ga stoppen bij de Stichting.”

PS 5 feb. 2009- Het Mars-robotwagentje Spirit loopt op zijn laatste benen. Zijn toestand is ‘ernstig, maar stabiel’, zeggen onderzoekers van het Jet Propulsion Laboratory. Op 25 januari reageerde de Spirit niet op een commando om te rijden. Twee dagen later leek hij gedesoriënteerd, een camera kon de juiste positie van de zon niet vinden. Het vermoeden is dat de versnellingsmeters van de Spirit beginnen af te wijken. Al eerder bleek de Spirit informatie niet correct op te slaan, zodat die verloren ging toen de energievoorziening werd uitgeschakeld. Misschien is de Spirit tijdelijk ontregeld door kosmische straling, aldus de NASA. Afgelopen zaterdag heeft de Spirit weer een stukje gereden, maar hij liep vast op een rotsblok. De Spirit bleef veel langer functioneel dan was verwacht. (uit NRC)

Gepubliceerd: 02-01-06. Vond plaats op: 02-01-04. Tags:  Egypte ; ruimtevaart ; transportongelukken ;