Kiekje
 
 
 
afbeelding afbeelding
«  Aflevering 68: Over Siamese tweelingen en loshandig winkelpersoneel   »
 
Manon en Felix zijn met Evelyn en Matthijs bij een concert van David Bowie. Matthijs is bezorgd dat er door de harde muziek een stressvolle situatie voor het kind ontstaat. Evelyn geeft toe dat ze beter naar de stille tocht voor Anja Joos had kunnen gaan, de vrouw die door het winkelpersoneel van Dirk van den Broek doodgeslagen is op (...)

“Fantastisch om de Dandy’s live te zien, hè?” Manon stoot Evelyn aan. Er heerst een opgewonden, verwachtingsvolle sfeer in de enorme hal. Zojuist zijn de lichten weer aangegaan nadat de Dandy Warhols in een rauw, maar swingend ritme een aantal van hun nummers ten gehore hebben gebracht. Op het podium wordt koortsachtig gewerkt om de set voor David Bowie klaar te maken.
“De baby vond het anders wel erg hard.” Evelyn wrijft over haar dikke buik.
“Dit is nog niks.” Zegt Felix. “Straks krijg je pas echt wat te horen.”
“Kijk eens.” Matthijs reikt hen hun drankjes aan. “Gaat het?” Hij raakt even de buik van Evelyn aan.
“Ze is erg onrustig.”
“Het is ook eigenlijk niet verstandig. Het is erg veel stress voor hèm.” Hij legt de nadruk op het woordje hem.
Evelyn geeft haar zus een knipoog.
“Hoe kan ze nou al stress hebben?” Manon schudt haar hoofd. “Ze zit toch nog veilig in de buik van Eef?”
“Zijn hersentjes zijn volop in ontwikkeling op dit moment.” Matthijs’ serieuze, donkere ogen stralen bezorgdheid uit. “Harde geluiden kunnen veel stress veroorzaken, zelfs al zit hij nog in de veilige baarmoeder.”
“Voor de baby was het beter geweest als ik vanavond naar de stille tocht voor Anja Joos was gegaan.” Lacht Evelyn. “Maar ja, ze kan niet alles hebben.”
“Had je daar bij willen zijn?” Felix kijkt haar verbaasd aan.
“Nee, niet echt.” Evelyn aarzelt. “Misschien wel als het in Rotterdam was geweest. Ik vind het zo triest dat een vrouw in elkaar geslagen wordt voor een paar blikjes bier.”
“En dan nog wel bij Dirk van der Broek.” Zegt Matthijs verontwaardigd. “Daar doen wij ook altijd onze boodschapen.”
“En het is helemaal zo triest omdat gebleken is dat ze helemaal niks gestolen had.” Zegt Evelyn
“Niet?” Manon is hogelijk verbaasd.
“Nee, het bleek dat ze gewoon een bonnetje had. Op de bewakingscamera’s was dat ook duidelijk te zien. Dus waarom ze achtervolgd en mishandeld is door dat winkelpersoneel is volkomen onduidelijk”. “Misschien hoopten ze op een lintje van Prins Bernhard.” Zegt Felix droog.
“Die heeft zich hier al publiekelijk van gedistantieerd.” Zegt Evelyn.
“Ja, hij kan natuurlijk niet anders.” Felix haalt zijn schouders op. “Zeg, het waren toch Marokkaanse jongens?”
“Wat heeft dat er nou mee te maken?” Evelyn kijkt hem geïrriteerd aan.
“Niks, maar nu wordt de schuld natuurlijk weer bij de buitenlanders gelegd. Je ziet die bui nu al weer hangen.”
“Het is wel verdomd sneu dat het net in dìe Dirk-vestiging is gebeurd.” Zegt Matthijs. “Ze waren net begonnen aan een charmeoffensief tegen de de drugsgebruikers en alcoholisten in hun winkel. Geen potige veiligheidsbeambten meer die agressie op opwekken, maar mensen die de probleemgevallen persoonlijk op hun gedrag aanspraken. Het werkte heel goed en ze waren er erg trots op.”
“Die Anja Joos zal ook wel geen lieverdje geweest zijn.” Zegt Felix. “Het was toch een verslaafde?”
“Maar dat is nog geen reden om haar dood te slaan?” Evelyn fronst haar wenkbrauwen.
“Nee, natuurlijk niet. Maar ik kan me voorstellen dat je wel iets wil doen als je iemand op diefstal betrapt.”
“Moeilijk, hoor.” Zegt Manon. “Ik stond pas in de rij bij de kassa van de Albert Heijn. Voor me had een vrouw net alle boodschappen op de band gezet maar ze liet drie flessen sherry in haar wagentje liggen. De caissière kon het onmogelijk zien. Ik keek naar de flessen. Het vrouwtje keek me aan en lachte samenzweerderig, daarna wendde ze haar hoofd af. Ze was duidelijk niet van plan om die flessen af te rekenen want ze dekte ze direct af met de afgerekende boodschappen. Wat moet je nou doen in zo’n geval?”
“Aanhouden en tegen de grond drukken.” Matthijs lacht. “Dan krijg je misschien nog een lintje.”
“Het is wel een dilemma.” Evelyn neemt haar serieus. “Je gaat natuurlijk zo’n mens niet aangeven. Zo zijn we niet opgevoed. Maar het is wel een delict en door dit soort gedrag worden de boodschappen voor ons wel duurder. Wat heb je gedaan?”
“Ik heb niets gezegd. Maar ik vraag me achteraf wel af of ik juist heb gehandeld.”
“Je had haar ook aan kunnen houden.” Zegt Felix. “Volgens een collega van mij mag er op dat gebied, juridisch gezien, vrij veel. Iedereen die een verdachte op heterdaad betrapt, is bevoegd om hem aan te houden. Daarbij mag je zelfs proportioneel geweld gebruiken. Je had haar inderdaad tegen de grond kunnen drukken als ze zich had verzet.”
“Ja, hallo. Dat ga ik dus echt niet doen, hoor.”
“Nee, natuurlijk niet.” Helpt Evelyn haar zus. “Maar misschien had je moeten zeggen Mevrouw, moet u die flessen ook nog afrekenen, dan kan ik mijn spullen op de band zetten.”
“Misschien had ik dat moeten doen.” Zegt Manon vaag.
Het geroezemoes wordt luider. De zaal beneden hen begint nu echt vol te raken. Op de grote schermen boven het podium zijn beelden te zien van een catwalk, waarop strakke modellen in fraaie kleding heen en weer paraderen tegen een achtergrond van een eigenaardige projectie.
“Kijk!’ Evelyn stoot Manon aan en wijst naar twee blonde krulhoofden drie rijen achter hen. “Identieke tweelingen. Dat vind ik altijd zo leuk. Jammer dat ik er niet een krijg.”
“Bewaar me!” Matthijs slaat zijn ogen ten hemel. “Eentje lijkt me al zo’n klus.”
“We hebben vorige week een tweeling geselecteerd voor een kunstwerk in Stalte.” Vertelt Manon. “Twee oudere mannen, die kon je ook bijna niet uit elkaar houden. Allebei kaal en felblauwe ogen. Jack en Rick Rommel.”
“Wat leuk!” Evelyn kijkt haar enthousiast aan. “Wat gaan ze maken?”
“Dat weten ze nog niet. Ze moeten samen met de Staltenaren iets gaan ontwikkelen. Stalte is maar een kleine, boerengemeenschap en we we willen die mensen daar niet zomaar met een kunstwerk confronteren.”
“Lijkt me een lastige klus.”
“Dat is het ook, want die mensen zijn niet makkelijk.”
“Heb je gehoord dat ze hebben pas weer een Siamese tweeling van elkaar gescheiden hebben?” Felix buigt zich voorover om boven het geroezemoes uit te komen. “Die twee kleine jongetjes uit Egypte, die met de hoofden aan elkaar vast zaten. Dat is pas echt fascinerend.”
“Maar niet voor de heb.” Lacht Evelyn.
“Ik ben dol op allerlei rare afwijkingen van de natuur.” zegt Manon.
“Matthijs ook.”
“Wat ik ook?” Matthijs komt dichterbij staan om hen beter te kunnen verstaan.
“Die interesse voor rare afwijkingen.” Zegt Evelyn luid.”We hadden het over die twee Egyptische jongetjes, die Siamese tweeling. Fantastisch dat die operatie gelukt is, hè?”
“Het is nog even afwachten of ze geen schade aan de aan de hersenen hebben.” Matthijs kijkt bedenkelijk. “Ze worden bewust nog in coma gehouden. Het grootste risico was een onderbreking van de bloedtoevoer en dat er Het grootste gevaar is dat er bloedproppen naar de hersenen gaan.”
“Die Siamese tweeling uit Iran heeft het toen niet gered.” Evelyn huivert. “Ik heb ze op tv gezien vlak voor hun operatie. Leuke vrouwen waren dat, ze staan nog op mijn netvlies gegrift. Ze hadden zoveel plannen.”
“De Bijani-zusjes.” Matthijs knikt. “Die zaten ook met de hoofden aan elkaar, en dat is erg lastig. Ze deelden een belangrijke slagader deelden en zijn overleden door te veel bloedverlies. Maar ook bij deze jongetjes hebben ze meer dan honderd bloedbanen moeten omleiden en ze moesten ook nog een heel netwerk van bloedvaten scheiden. Ze hebben er geloof ik 27 uur over gedaan om ze van elkaar los te maken. En dan zijn ze nog eens zes uur onder handen genomen door de plastisch chirurg.”
“Hoe komen ze eigenlijk aan de naam Siamese tweeling?” Vraagt Evelyn.
“Van de tweeling Chang en Eng.” Felix steekt zijn vinger op. “Die woonden in de negentiende eeuw in Thailand. Dat heette toen nog Siam. Die zijn nooit gescheiden. Ze waren ook getrouwd, de ene week was de ene vrouw alleen, de andere week de andere.”
De lichten in de zaal gaan uit en de muziek zwelt aan. Een paar vage schimmen bewegen over
het podium en op de eerste tonen van New killer star verschijnt de ster op het plotseling hel verlichte podium.

Gepubliceerd: 15-10-05. Vond plaats op: 15-10-03. Tags:  artiesten ; gynaecologie en zwangerschap ; lichaamsafwijkingen ; muziek ; psychische problemen ; zinloos geweld ;