Het is 2 oktober 2010 - Dit keer sta ik op Centraal Station Den Haag. Aleona belde een uurtje geleden of ik haar van de trein wilde halen. Ze klonk zo verschrikkelijk moe en teleurgesteld. Ik kan me er alles bij voorstellen, want ik heb de hele vertoning vanmiddag op televisie gevolgd. Het werd live uitgezonden. Een unicum! Waar ik het over heb? Het CDA-congres in de Rijnhal in Arnhem natuurlijk. De CDA-leden mochten zich vandaag uitspreken over het regeerakkoord van hun partij met de VVD en gedoogsteun van de PVV. Aleona is vanochtend zeer strijdvaardig vertrokken en had nog steeds de hoop dat de andere CDA-leden net als zij het regeerakkoord zouden verwerpen. Ik vond het moedig van haar, want volgens mij was het een gelopen race toen bekend werd dat de leden zich over het wel of niet meeregeren mochten uitspreken. Een NEE tegen dit akkoord is namelijk een NEE tegen de fractie die dit verdrag heeft goedgekeurd. Het CDA zou stuurloos achterblijven. En daarom is het een JA geworden. De aanwezige leden konden niet anders. De stemming verliep echter zeer chaotisch en de voorzitter moest het twee keer over doen omdat niemand het begreep.
In ieder geval heeft men dit als een JA geïnterpreteerd of beter gezegd: het enig mogelijke antwoord was natuurlijk JA en de partijtop heeft zich met deze schijn-massademocratie in ieder geval ingedekt voor de toekomst. Voor het geval dat het toch niet zo lekker zal lopen met de hete adem van Geert in de nek.
De nee-stemmers hebben zich echter niet zonder slag of stoot overgegeven. Maar het heeft niet mogen baten. De voorstanders van deze gedoogconstructie hebben gewonnen. Camiel Eurlings deed een heuse Pim Fortuyn-imitatie. Hij heeft trouwens makkelijk praten! Hij vertrekt uit de politiek en scheept ons op met dit rechts-populistische kabinet wat onder de titel Vrijheid en Verantwoordelijkheid gaat regeren. Lekkere vrijheid met een verbod op boerka’s en dubbele nationaliteiten, een zeer streng asielbeleid, meer agenten en meer camera’s. Als het niet zo treurig was zou je er keihard om moeten lachen.
Van Aleona. Nou, die laat er geen gras over groeien. Ze stuurt me een tekstje met haar opzegging als CDA-lid. Wat ik ervan vind. Ik kan mezelf niet meer recht in de ogen kijken als ik lid blijf van een Partij die in zee gaat met een politicus die allochtonen minacht en discrimineert, die groepen buitensluit, die angst en haat zaait in onze samenleving, die scheldt, kwetst en beledigt en ons land over de grenzen te schande maakt. Ik verzoek u daarom mij als lid uit uw administratie te verwijderen. Hoogachtend, Mr. Aleona de Graaf Koblenko.
Goeie tekst maar ik zal haar toch maar adviseren er nog een nachtje over te slapen want er is nog steeds een hele kleine kans dat de twee CDA-dissidenten alsnog afhaken bij de fractievergadering dinsdag. Hoewel, Ad Koppejan is eigenlijk al opgegeven. Die heeft geen wisselgeld meer omdat hij een passage over de Hedwigepolder in het regeerakkoord mocht schrijven: er zal opnieuw worden gekeken worden naar ontpolderings-alternatieven. Alle hoop is dus nog gevestigd op Kathleen Ferrier. Dat is een oprechte, integere en idealistische politica en ik hoop echt dat zij haar democratische verantwoordelijkheid neemt en het landsbelang hoger acht dan de redding van haar partij.
Ah, daar is Aleona. Nou hoef ik niet meer terug te sms-en. Kan ik het haar zelf zeggen.
