Kiekje
 
 
 
«  Aflevering 262: Over politieke stoelendansjes en pikante egoglossy’s   »
 

Het is 2 april 2010 - Plinia wacht in het Haagse bos op Fadona, die net terug van haar hulpverleningsactiviteiten in Haiti en haar witte hond komt ophalen. Plinia vertelt over de turbulente maand maart waarin een politieke stoelendans heeft plaatsgevonden. Verder maakt ze zich druk over het antibioticabeleid bij de kippenboeren en ze vraagt zich af of het niet eens tijd wordt dat ze, net als Gerda Verburg, een glossy gaat uitbrengen.

 
 
 
Gepubliceerd: 02-04-12. Vond plaats op: 02-04-10. Tags:  landbouw, veeteelt en visserij ; politiek binnenland ; voeding algemeen ;
 
Job Cohen Wouter Bos Camiel Eurlings Agnes Kant Emile Roemer Gerda Verburg
 
 
 
 
 
Over politieke stoelendansjes en pikante egoglossy’s (Integrale tekst)

Het is 2 april 2010
Het mag dan wel april zijn, maar het is nog hartstikke koud. Ik heb spijt dat ik hier met Fadona heb afgesproken. Maar goed, nu kunnen Bobbe en de witte hond nog even samen dollen voor ze afscheid moeten nemen. Ik verheug me er wel op om Fadona weer te zien, want het lijkt eeuwen geleden. Ze is net terug uit Haiti waar ze twee maanden heeft geholpen met het puinruimen na de aardbeving. Haar moederschap is niet doorgegaan want het Haïtiaanse jongetje dat ze wilde adopteren bleek toch familie te hebben dat zich over hem wilde ontfermen. Nou ja, ze heeft straks de witte hond weer.
Fadona heeft hier net een turbulent maandje gemist. Het misbruik-schandaal binnen de katholieke kerk, waar ik het vorige keer over had, bleek maar het topje van de ijsberg te zijn. Het is echt onvoorstelbaar hoeveel smerige zaken er nu aan het licht komen, maar daar gaan we het vandaag niet over hebben.
Wat Nederland de afgelopen maand op zijn grondvesten deed schudden waren de gemeenteraadsverkiezingen van 3 maart, of liever de politieke consequenties die dat heeft gehad: de PvdA, het CDA en de SP waren de grote verliezers en de PVV is vanuit het niets de grootste partij geworden in Almere en de tweede partij hier in Den Haag en Geert Wilders komt hoogstpersoonlijk in de Haagse Raad samen met zijn huisprovocateur Sietse Fritsma. Daar zijn we mooi klaar mee! Den Haag heeft nu al een vermogen uitgegeven aan detectiepoortjes en beveiligers. En zomaar even naar een openbare raadszitting is er niet meer bij, dat moet nu ruim van tevoren aangevraagd worden. Als dit een voorbode is van de Tweede Kamerverkiezingen van 9 juni word je daar niet echt vrolijk van.
Verliezen is natuurlijk niet leuk. De inhoudelijk sterke, maar altijd veel te boos over komende Agnes Kant heeft haar conclusies getrokken en heeft het partijleiderschap van de SP overdragen aan nieuwkomer Emile Roemer. Hij is in ieder geval goedlachs, maar het zal mij benieuwen of dit de man is die zijn kwijnende partij uit het slop kan trekken.
Er waren ook afhakers, een soort politieke vluchtelingen maar dan anders. Zowel Wouter Bos van de PvdA als Camiel Eurlings van het CDA zijn om privé-redenen vertrokken. Wouter wil meer bij zijn gezin zijn en Camiel heeft tijd nodig om er een te stichten. Meer hoef en wil ik er niet van weten trouwens. Ik denk überhaupt dat deze schijnemancipatie bij beide heren een elegante way out is om de respectievelijke politieke snorren te drukken. Wouter Bos is gewoon rete-ambitieus en die zie ik echt niet achter de kinderwagen. Die heeft binnen de kortste keren een goedbetaalde baan in de top van het bedrijfsleven, let op mijn woorden. Zijn plaats wordt overigens ingenomen door de Amsterdamse burgemeester Job Cohen die, hoewel ik geen PvdA-stemmer ben, mijn favoriet is voor het premierschap.
En Camiel? Die is gewoon pisnijdig dat hij weer geen lijsttrekker mocht worden bij het CDA. Knarsetandend heeft hij moeten toezien hoe de partijtop opnieuw voor Balkenende gekozen heeft. Geen handige keuze volgens mij want iedereen is nu wel zo’n beetje op hem uitgekeken en Eurlings was natuurlijk een echt stemmenkanon.
Maar gelukkig heeft het CDA Gerda nog. Die gaat vast heel veel stemmen trekken dankzij haar glossy die ze gratis naar de lezeressen van een aantal damesbladen heeft gestuurd. Wat een schandaaltje was dat ook weer, zeg! Het blad, met Gerda in leer en met zweep op de cover, was bedoeld als PR-stunt voor het ministerie van Landbouw, Natuur en Visserij, maar haar politieke tegenstanders zien het, volgens mij terecht, als een verkapte verkiezingsstunt en Gerda heeft ternauwernood een motie van treurnis overleefd. En treurig is het, zeker als je bedenkt dat dit hele geintje minstens 4 ton heeft gekost. Dat geld had wel beter besteed kunnen worden.
Wat dacht je bijvoorbeeld van een beter opsporingsbeleid om al die kippenboeren aan te pakken die illegale antibiotica aan hun kippen geven? Kuikens worden er preventief mee geïnjecteerd om hun weerstand te verhogen en er worden zelfs hele stallen mee volgesprayed. Dit heeft er toe geleid dat 88 procent van de kippen die bij ons in de winkel liggen besmet zijn met bacteriën die resistent zijn tegen antibiotica. En aangezien wij het eind van de keten zijn, komen wij ook vol met resistente bacteriën te zitten. Op zich geen probleem zolang we gezond blijven, maar met een blaasontsteking kun je bijvoorbeeld al niet meer terugvallen op antibiotica want die werkt in veel gevallen al niet meer. Wat ik nog het meest rare aan de situatie vind is dat de Wereldgezondheidsorganisatie 13 jaar geleden al voor dit probleem heeft gewaarschuwd en dat er sindsdien helemaal niks aan gedaan is! Agrarische efficiency, centen dus, gaat blijkbaar voor onze gezondheid.
Goh, wat ben ik nijdig, hè? Ik lijk Agnes Kant wel. Misschien wordt het eens tijd voor mijn eigen glossy, waarin ik mijn ei kwijt kan. Wat denk je, zou dat lopen? Of zal ik het toch maar bij mijn blog houden?