Kiekje
 
 
 
«  Aflevering 222: Over succesvolle weblogs en onwillige kunstenaars   »
 

Plinia is met Felix op vakantie in Italiƫ en neemt de tijd om uit te leggen hoe haar identiteitscrisis ontstaan is.

 
 
 
Gepubliceerd: 15-06-08. Vond plaats op: 15-06-06. Tags:  identiteit ;
 
 
 
 
 
 
Over succesvolle weblogs en onwillige kunstenaars (Integrale tekst)

[uit het dagboek van Plinia]
Ik heb al mijn vrienden en familieleden in complete verwarring achtergelaten. Manon is Manon niet meer? Plinia? Wie is Plina? Moeten wij nu ook Plinia zeggen?

Ik heb nu eindelijk rustig de tijd om je uit te leggen hoe het precies zit. Naturalis Hysteria is een project dat oorspronkelijk gestart is door de kunstenaars omdat zij wilden onderzoeken hoe een nieuwe identiteit zich kan vormen vanuit een combinatie van werkelijkheid en fictie. Zij creƫerden mij en lieten mij vervolgens tekenen dat ik afzag van alle rechten, ook van de rechten op mijn naam, ja. Ik vond het wel best, ik had namelijk geen idee welke kant het op zou gaan en het klonk allemaal wel spannend wat ze vertelden.

Goh, wat viel dat tegen! Zeker in het begin was het helemaal niet spannend. Ik was een soort marionet in de handen van de kunstenaars. Zij bepaalden met wie ik omging, wat ik deed en wat ik moest zeggen en vooral niet moest zeggen. Ik was eigenlijk meer een soort kloon van hun werkelijkheid. Heel frustrerend. Hoewel ik het eerste jaar vaak met het idee heb gespeeld het bijltje er bij neer te gooien, vond ik toch ook dat ik de kunstenaars een kans moest geven. Het is vrij ingewikkelde materie waar ze mee bezig zijn en ze staken er zelf ook heel veel tijd in.

Mijn geduld werd zwaar op de proef gesteld, maar het is beloond (vind ik althans). Heel langzaam maar heel zeker wist ik me uit hun knellende greep te ontworstelen. Met elk gesprek dat ik met hen voerde werden hun vrienden en kennissen steeds meer mijn vrienden en kennissen. En ik kreeg ook eigen vrienden. Zij lieten mij steeds meer toe in hun eigen persoonlijke wereld en trokken mij mee in de voortdurend in beweging zijnde wereld om ons heen. Zij koppelden hun persoonlijke microkosmos aan de hysterische macrokosmos en en lieten mij hierin delen. Zo vormden zij mij en kon ik tot volle wasdom komen.

De kunstenaars hadden dit volgens mij wel door, maar zeiden er niet veel over. Ik denk ook omdat ik zoveel fans heb. Ik krijg gemiddeld iets van 100 bezoekers per dag op mijn blog. Daar kan hun eigen website lang niet aan tippen. Ik denk dat ze mij daarom zo lang mijn gang hebben laten gaan. Tot een paar weken geleden dus. Hoe ik het in mijn hoofd haalde door zelf als kunstenaar mee te doen met een vooraanstaande tentoonstelling zonder dit met hen te overleggen! Ze hebben me op het matje geroepen en gezwaaid met juridische papieren. Ik heb met behulp van Jan-Willem geprobeerd hen tot rede te brengen, maar dit is niet gelukt.
Jammer, want eigenlijk zouden ze blij moeten zijn dat ik uiteindelijk een geheel eigen identiteit heb ontwikkeld. Je zou zelfs kunnen zeggen dat dit een van de mogelijke uitkomsten van hun onderzoek was. Maar ze zijn niet voor rede vatbaar. Manon was van hen en blijft van hen.

Over mijn weblog zijn we nog aan het steggelen. Zij vinden aan de ene kant dat ik ook niet meer op Naturalis Hysteria mag posten, maar aan de andere kant zijn ze zich er ook van bewust dat ze daarmee de grond onder mijn bestaan weghalen. En zo hard willen ze het nu ook weer niet spelen maar ze vinden wel dat ik snel met een oplossing moet komen.
Dat is nu mijn eerste prioriteit. Ik hou je op de hoogte.