Kiekje
 
 
 
afbeelding afbeelding
«  Aflevering 123: Over verzorgende broedmachines  »
 
Manon en Evelyn helpen Carla met bessen rissen. Als Carla opmerkt dat Evelyn en Matthijs al een echt traditioneel gezinnetje vormen begint Manon over de brief van het Vaticaan, waarin het moderne feminisme gehekeld wordt.

“Geef mij die nog maar.” Manon wijst naar de witte emmer die tot de rand gevuld is met rode bessen.
Evelyn bukt zich en geeft haar de emmer aan.
“Fijn dat jullie dit willen doen. Dat zou ik nou absoluut niet kunnen.” Carla kijkt naar haar handen die in witte, katoenen handschoentjes gestoken zijn. “Het lijkt wel of ik steeds kleine stroomschokjes krijg.”
"Dat komt van de oxaliplatin." Zegt Matthijs. Joost zit naast hem en woelt met zijn handjes in de droge grond. "Dat is die chemo die je via het infuus krijgt. Ik heb het opgezocht. Dat zou erger kunnen worden in de loop van de kuur."
"Heb je geen beter nieuws?" Carla kijkt hem ongelukkig aan. "Nou ja, gelukkig heb ik een extra weekje uitstel gekregen van de chemo omdat de bloedplaatjes veel te laag waren. Misschien knappen die handen dan een beetje op en kan ik eens wat in de tuin doen." Ze kijkt om zich heen. "Alhoewel er toch geen eer aan te behalen is. Alles is kurkdroog."
"Maar het zou heel goed kunnen gaan regenen." Manon kijkt naar de onheilspellende, donkergrijze wolkenmassa die langzaam maar zeker de blauwe lucht boven de eiken voor het huis opslokt. Hoewel het tegen zessen loopt is het nog drukkend heet.
“Hier niet, hoor.” Carla kijkt mismoedig naar haar gele grasveld. “Hier regent het nooit.”
"Dat zeggen jullie nou altijd, maar ik heb hier vaak genoeg regen meegemaakt." Evelyn pakt Joost van de grond, die net een hapje zand heeft genomen en heel vies kijkt. Met een servetje veegt ze de modder van zijn gezichtje. Hij begint te pruttelen en strekt zijn handjes uit naar de grond. Ze wil hem weer op de grond zetten, maar Matthijs grijpt in: “Doe maar niet, hij steekt dat zand maar in zijn mond.”
“Nou en?” Evelyn kijkt hem uitdagend aan. “Hij zal er niks van krijgen. Hij vindt het geweldig en zo leert hij wel dat hij dat niet moet doen.” Ze zet de baby demonstratief op de grond. Die grijpt direct een handje zand en kijkt verwonderd hoe het tussen zijn vingertjes doorloopt. Matthijs haalt zijn schouders op.
“Jullie vormen al een echt traditioneel gezinnetje.” Carla heeft het tafereel geamuseerd gade geslagen.
“Volgens de paus is dat alleen maar goed.” Zegt Manon. “Mannen en vrouwen moeten vooral niet vergeten wat voor functie ze in het leven hebben."
"Wat is dat dan?"
"Kinderen verwekken. En de man werkt en de vrouw zorgt voor de kinderen.”
“Wat is dat nou weer voor onzin.” Evelyn fronst haar wenkbrauwen. “Die jongens in Rome leven echt nog in het Stenen Tijdperk, hè?”
“Niet alleen in Rome, hoor. Volgens onze eigen kardinaal Simonis is het onbetaalde werk van vrouwen binnen het gezin onmisbaar voor een gezonde samenleving.”
“Dan stop ik nu direct met mijn baan.” Beslist Evelyn. “Het is toch vreselijk op het moment.”
“Niks daarvan.” Matthijs zet Joost de kranten muts op die hij zojuist gevouwen heeft om zijn bolletje te beschermen tegen de felle zon. “Jij kan ook best je steentje bijdragen.”
“Maar je wilt ook dat ze een goede moeder voor Joost is.” Zegt Manon. “Dat is precies waar het om gaat. De vrouwen klagen steeds meer over de sociale druk die hen door de maatschappij wordt opgelegd om naast de verzorging van het gezin ook nog, net als de man, een baan te hebben. Het Vaticaan vindt nu dat daar nodig wat aan gedaan moet worden. Hier...” Manon haalt een krant uit haar tas en bladert erin tot ze het bewuste stukje gevonden heeft. “Om zichzelf te kunnen zijn maken vrouwen zich tot tegenstanders van de man en dit leidt tot verzet tussen man en vrouw, waarbij de identiteit en de rol van de een worden benadrukt ten nadele van de ander. Dit leidt tot dodelijke effecten op de structuur van de familie.”
“Belachelijk.” Evelyn schudt ontstemd haar hoofd.
“Er zit misschien wel iets in, Eef.” Plaagt Carla. “Die kleine onenigheid van zoeven had niet gehoeven als het rolpatroon duidelijk was geweest."
"Precies!" Manon wijst naar Matthijs. "Hij zorgt voor het geld en jij voor het kind, niks geen papadag. Papa gaat over de financiën en mama over het kind. Klaar.”
“Dus omdat ik het kind krijg moet ik het ook opvoeden en verzorgen?” Evelyn kijkt haar vernietigend aan. “Waarom zou het gezin de verantwoordelijkheid van de vrouw moeten zijn. Zeggen ze ook nog iets over mannen en het combineren van werk en gezin. Dat zal wel niet. Ze zien de vrouw alleen maar als verzorgend voortplantingsorgaan. Trouwens, wat weten ze bij het Vaticaan nou eigenlijk van vrouwen? Johannes Paulus II is zelf nooit getrouwd geweest.”
“JP2 heeft die
brief
niet zelf geschreven, maar een van zijn adviseurs, kardinaal Ratzinger.”
“Is die wel getrouwd geweest dan? Of vader geworden? Heeft hij ooit een flesje verwarmd of een luier verschoond? Waarom bemoeien ze zich toch altijd met zaken waar ze geen verstand van hebben?”
“Toch stonden er ook nog wel positieve dingen in.” Manon duikt weer in de krant. “Hier: Het Vaticaan stelt dat het moederschap een belangrijk element is van de identiteit van de vrouw, maar dat zij zeker een sterkere rol in de maatschappij moet krijgen. Vrouwen moeten juist banen krijgen zonder het familieleven op te hoeven geven. Alleen moeten ze hun identiteit niet verliezen en gelijk willen zijn aan mannen. Het unieke dat ze vrouw maakt moeten ze juist benutten.
“Daar ben ik helemaal voor.” Zegt Evelyn.“Maar ik geloof niet dat dat in onze Westerse maatschappij een issue is."
"Misschien is het wel een belangrijk document voor vrouwen in derde wereldlanden." Zegt Carla. "Die worden vaak onderdrukt en raken overbelast doordat ze èn voor het inkomen èn voor de kinderen moeten zorgen.”
“Het wordt nog mooier.” Manon steekt haar vinger op en leest verder “Vrouwen zouden aanwezig moeten zijn in de wereld van het werk en de organisatie van de maatschappij. Vrouwen zouden toegang moeten hebben tot verantwoordelijke posities die hen toestaan het beleid van naties te inspireren en innovatieve oplossingen voor economische en sociale problemen te stimuleren.’’
“Ik denk dat ik maar katholiek word.” Evelyn klapt enthousiast in haar handen. “Eindelijk, na tweeduizend jaar, wordt de vrouw toch als mens erkend. Dat is toch weer een mijlpaal.”
“Allemaal goed en wel, maar dan zouden ze zelf eens het goede voorbeeld moeten geven.” Manon kijkt naar de rode buikjes van de bessen die glanzen in het zonlicht. Ze pakt de vork weer op en rist de bessen van het steeltje in een plastic kom. “Voorlopig is er nog geen enkele vrouwelijke priester en JP II heeft indertijd duidelijk gemaakt dat dat wat hem betreft ook nooit gaat gebeuren.”
“Je zou zeggen dat er toch wel meer baantjes in de kerk zijn waarvoor je niet per sé priester hoeft te zijn.” Denkt Carla.
“Er zijn wel baantjes.” Matthijs staat op. “Als werkster!"

Gepubliceerd: 08-08-06. Vond plaats op: 08-08-04. Tags:  christendom ; emancipatie ; ouderschap en opvoeding ;